Zolang we maar geen vitrage voor de ramen hangen

Het is half twaalf in de avond en ik sta lichtelijk gestrest voor een deur van een guesthouse in Hiroshima, Japan. “Waarom denk ik nooit verder na dan de komende uren?” Ik ben veel te laat met inchecken, heb geen internet en ik sta voor een dichte deur. Terwijl ik nadenk over de opties buiten slapen of terug naar de stad zie ik dat er achter één raam nog licht brand. Ik klop op het raam en hoop dat die persoon nog wakker is. En dan gaat de deur open.

Lees verder “Zolang we maar geen vitrage voor de ramen hangen”

Rollercoaster terug naar Nederland

Vanaf het moment dat ik in het vliegtuig stap, terug naar Manilla, kom ik in een rollercoaster terrecht. De slaaploze nacht in de stad waar ik me toch al niet op mijn gemak voelde. De vlucht naar Singapore waar ik zes uur rond loop in een stad waar ik zeker langer had willen blijven. De dertien urige nachtvlucht naar Berlijn en daar het emotionele weerzien met Nicky.

Lees verder “Rollercoaster terug naar Nederland”

Een kunstwerk dat ik nooit zal vergeten

Na mijn laatste nacht in Japan stap ik in het vliegtuig naar Manilla in de Filipijnen. Ik heb zin in een nieuw avontuur maar voel ook dat ik moe ben. De twee Filipijnse meiden die langs me zitten beginnen tegen me te praten en zijn onder de indruk van de landen die ik tot nu toe heb afgestreept. Terwijl ze naar mijn huid kijken, die nog redelijk bruin is van Australië, zeggen in koor: “het is goed dat je nu naar de Filipijnen gaat, want je bent nog zo wit!”

Lees verder “Een kunstwerk dat ik nooit zal vergeten”