Na 16 uur geslapen te hebben word ik wakker in mijn hostel. Het zonnetje schijnt lekker naar binnen en ik ben alleen op de kamer. Ik besef dat ik vandaag nog niets ga doen omdat mijn hoofd nog vol zin van het afscheid nemen van iedereen en de aankomst in Katmandu.
Dus ik neem een boek mee en ga de hele middag op het dakterras zitten. Ik ben blij dat ik twee extra truien en een broek uit Polen heb mee genomen want het is hier koud. Overdag een heerlijk zonnetje met 16 graden en ’s nachts 2 graden. Het valt me op dat iedereen hier is voor maar een doel, de Mount Everest of de Annapurna. Mijn hostel staat vol met wandel-schoenen, stokken en andere spullen. En de backpackers die hier slapen zijn anders dan de backpackers die ik in bijvoorbeeld Thailand zag. Niemand geeft er iets om hoe je er uit ziet, als je het maar warm hebt. De wifi zal de komende maanden zwak zijn dus geen idee wanneer ik weer iets kan schrijven.
Ik ben er nog niet uit of de wietlucht, die op het dakterras hangt, me blij maakt of het feit dat ik langzaam begin te realiseren dat ik denk dat ik een goede keuze heb gemaakt. Met de vrolijke klanken in mijn hoofd van Eddie Vedder (Rise) loop ik de stad in. Verdwalen in de chaos van Kathmandu.
Lieve Miranda, het zal zeker een omschakeling zijn maar geniet er lekker van want Nepal heeft veel moois te bieden. Liefs Ellen, Pieter en Ninthe