Mijn reis naar Nepal, Australië, Japan en ….

Vandaag zie ik de rode zon vanaf dezelfde plek opkomen en onder gaan. En toch ben ik 200 kilometer verder. Ik zit in de bus naar Lumbini.

De afgelopen week in Pokhara heb ik veel opgetrokken met een Nederlands meisje en een Indische man. Met de Indische man heb ik een scooter gehuurd en zijn we naar verschillende uitzichtpunten gereden. Nu heb ik pas echt de Annapurna bergen goed kunnen zien. Hij heeft het grootste gedeelte gereden aangezien hij dit verkeer gewend is in India. Ondanks dat we verschillende meningen hebben over veel onderwerpen, hebben we een hele leuke dag samen. Hij snapt totaal niet dat ik vrijgezel ben en daarvoor kies en dat mijn vrienden soms kinderen nemen zonder dat ze getrouwd zijn. Hij trekt me regelmatig van de straat als er een auto aan komt, vertelt me wat ik wel en niet moet eten (niet dat ik me daar iets van aan trek want ik probeer alles), en regelt het tot in de puntjes. Een echte gentleman zou je kunnen zeggen. Op het begin is het charmant, daarna meer irritant. Ik denk dat ze onafhankelijke vrouwen niet gewend zijn in India. Met het Nederlandse meisje ga ik wandelen en naar de film. Op het dak van een restaurant hebben ze een scherm, beamer en zo’n twintig stoelen staan. De film is gratis als je een drankje besteld. Dus ik trek twee truien aan, neem een thee van dertig cent en kijk een prachtige film over de persvrijheid in Amerika en de oorlog in Vietnam.

De busreis naar Lumbini zou zeven uur moeten duren. Via een app op mijn telefoon zie ik dat de reis met een normale auto vijf uur zou duren dus dan zal die zeven uur ongeveer kloppen. Alleen kom ik er tijdens de reis achter dat we eerst terug rijden naar Chitwan, om vervolgens naar Lumbini te rijden. Een behoorlijke omweg maar de rechtstreekse weg zal waarschijnlijk te slecht zijn. Onderweg staan we meerdere keren een uur stil vanwege werkzaamheden, een overvol knooppunt en een te smalle weg. Dus als het donker is, na twaalf uur in een bus te hebben gezeten, komen we aan in Lumbini.

Het verkeer.. tja wat moet ik daar over vertellen. Ik ga een poging wagen om dit uit te leggen maar eigenlijk moet je zelf naar Nepal komen om dit te ervaren. Veel wegen in Nepal zijn voor Nederlandse begrippen onbegaanbaar. Maar ik denk dat als je over een jaar naar Nepal zal gaan de vier grootste en belangrijkste wegen geasfalteerd zullen zijn. Doordat ze veel wegen aan het asfalteren zijn, zijn er ook veel opstoppingen. Ik kan me er weinig aan storen want ik heb alle tijd en ik weet inmiddels dat een busreis van zes uur ook acht, tien of vijftien uur kan duren. En die tijd gebruik ik om alles te bekijken wat voorbij rijdt. In Nepal rijden de mooiste vrachtwagens rond die ik ooit heb gezien. Ze zijn versierd met allerlei kleuren en afbeeldingen.

Het verkeer is een ramp. Er zijn regels maar daar houdt niemand zich aan. En toch (op de dodelijke ongelukken na) lijkt het allemaal te werken. Als de chauffeur van een bus of vrachtwagen bedenkt dat degene voor hem te langzaam rijdt, gaat hij inhalen. Ook al komt er een tegenligger aan, ook al rijden we in de vallei door een bocht waardoor hij niet kan zien of er een tegenligger aan komt, ook al kan het echt niet; hij haalt in! En dat bevordert de doorstroom van voertuigen niet echt. Motors en brommers zijn hier vaak de dupe van en dodelijke ongelukken gebeuren regelmatig. Niet alleen door het rijgedrag maar vaker door de slechte wegen. Brommers hebben geen licht en mensen rijden vaak zonder helm. De bussen zitten vol mensen en op het dak liggen vastgebonden tassen en soms ook takken met bladeren (eten voor de dieren) en meubels. Het openbaar vervoer is erg goedkoop. Ik betaal vijf euro voor een busreis van vijf uur en dertig cent voor een half uur in de lokale bus. Hoewel sommige toeristen de lokale bussen vermijden neem ik ze graag. Je zit dan midden tussen de Nepalezen. Als er iets kapot gaat aan een voertuig plakken ze dat weer vast met tape. Als een raam scheurt plakken ze dat met tape. Eigenlijk gebruiken ze voor elke reparatie tape. Jullie snappen dat ik tijdens een busreis van enkele uren mijn ogen uit kijk!