Een ode aan Nepal

Na de geweldige tocht in het Annapurna gebied heb ik een kamer voor mezelf nodig. Ik slaap, eet, lees brieven van vrienden en familie, scheer me, bekijk foto’s van de tocht en slaap nog meer. Maanden naar die 5416 meter toe geleefd. En nu? Een beetje doelloos boek ik een vlucht naar Cairns, Australië.

Nicky: “Nu heb ik een beetje een idee wat je aan het doen bent”. Samen met een vriendin heb ik het over het verschrikkelijke en zo prachtige programma ‘Break Free’ van BNN. Het programma brengt een ode aan jonge mensen die op avontuur gaan in het buitenland, en daarbij op tragische wijze om het leven komen. Deze aflevering gaat over Jessica Wilford uit Valkenswaard (32). Ze werkt voor Artsen Zonder Grenzen en tijdens de laatste dag van haar missie in Nepal komt ze door een helikoptercrash om het leven. Nicky ziet de tocht door het Himalayagebied en de chaos van Kathmandu die ik probeerde te omschrijven. Maar dat is gewoon het punt. Nepal valt niet te omschrijven in een blog. Nepal kun je niet weergeven in foto’s of filmpjes. Het gaat vooral om het gevoel wat Nepal mij de afgelopen drie maanden heeft gegeven. En hoewel ik die Bollywood-achtige muziek niet meer aan kan horen, ik gek wordt van mensen die stiekem een foto met mij proberen te maken en mijn stripje met diarreepillen bijna op is, ga ik het land erg missen.

Nepal was het land van het buiten leven. Van de backpackers met baarden. Het land met de mooiste, meest ruwe natuur die ik ooit heb gezien. Nepal is van de stroomstoringen, wifi die het doet maar toch niet. Van de straathonden met dreadlocks. Van de twaalf uur durende busritten met harde Nepalese muziek. Nepal is Azië, maar zo anders dan Thailand en omliggende landen. Nepal is het land waar ik me het meest veilig heb gevoeld. Het land waar hennep gewoon in het wild groeit. Het land van de harde matrassen, rekenmachines en spellingfouten. Van de kleurrijke huizen en kleding. Van je hoofd stoten aan te lage deuren. De eerlijke mensen en de koeien die op straat lopen. Door Nepal heb ik ook veel over India en Tibet geleerd. Nepal heeft mijn hart veroverd en ik hoop er ooit nog een keer terug te komen.

5 thoughts on “Een ode aan Nepal

  1. Miranda hier even een berichtje van oma ze vindt het zo mooi wat je allemaal schrijft en het gaat allemaal weer wat beter met de gezondheid. Ver van huis nu maar toch leuk zo groetjes van uit een zonnig heeze Oma

  2. Hallo Miranda,
    Gisteren liepen we de pittige, maar ook mooie route Fraipont in België tussen Luik en Verviers. En zoals altijd is je vader Paul van de partij; ook gisteren. En jouw reis kwam natuurlijk ook voorbij in ons gesprek.
    Prachtige foto’s en geweldige belevenissen beschrijf je. Mooie verhalen over de mensen die je ontmoet. Je laat je lezers meegenieten van je prachtige reis!

  3. Hoi Miranda
    Al een beetje gewend aan Australia?
    Het zal een hele verandering voor je zijn na Nepal.
    We kijken uit naar je nieuwe avonturen.
    Vandaag bij oma Toos geweest ze heeft je mooie brief/kaart van 25 maart binnengekregen en is helemaal onder de indruk.
    Ze vind het fijn dat je het zo goed maakt en dat allemaal zo aan durft!!
    Heel veel groeten van ons en genieten maar in Australia.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *