Mijn reis naar Nepal, Australië, Japan en ….

Het ideale van gebouwen met appartementen in Brisbane is dat er bijna altijd een zwembad, sauna, sportruimte en jacuzzi bij zit waar je gratis gebruik van kunt maken. En vooral in die laatste zijn we geregeld te vinden. Met een winter van gemiddeld 20 graden overdag is het heerlijk om ’s avonds nog even de jacuzzi in te springen. Ik deel mijn slaapkamer met Ditte en we hebben een eigen badkamer. Onze huisgenoten zijn Micky uit Japan en Caitlin uit Schotland.

Ik werk inmiddels alweer twee maanden als ober en gastvrouw bij een sterrenrestaurant in het centrum van Brisbane, waar ik binnen 20 minuten heen loop. Ik moet hard werken en krijg goed betaald. Nu dat ik de gerechten een beetje uit mijn hoofd ken en ik begin te wennen aan dat gruwelijk lelijke Australische accent, begint het werk steeds leuker te worden. Net voor mijn eerste werkdag heeft Ditte me geleerd hoe ik met drie borden moet lopen zodat ik niet door de mand zou vallen. Ik heb namelijk gelogen op mijn cv, zoals elke backpacker dat hier doet, en gezegd dat ik vijf jaar in een restaurant in Nederland heb gewerkt. Nu was vijf jaar misschien een beetje overdreven maar tot nu toe lukt het me prima. Ik serveer eten in het restaurant, serveer drank en eten bij etentjes en feestjes buiten de deur en ben gastvrouw bij feestjes in de bar die onderdeel is van het restaurant. Hoewel je in de meeste restaurants in Australië je eten aan de bar moet bestellen en het daar ook op moet halen als het bereid is, werken ‘The Euro, Urbane en Laneway’ gelukkig met een meer Europese en klantvriendelijkere aanpak. Het bedrijf bestaat uit twee restaurants en een bar en heeft drie sterren. Dat wil zeggen dat het een van de vijf beste restaurants van Australië is, maar dat kun je niet vergelijken met Michelin sterren. Ik denk dat als ze wat aanpassingen zouden doen aan het interieur ze één ster zouden krijgen in Nederland. Soms is er eten over of maken ze iets verkeerd en dan mogen we proeven. Mijn god wat een smaakexplosie. Truffel aardappel puree, calamari, eend met geglazuurde mandarijn, oesters, risotto met verse truffel uit Tasmanië, gepocheerde peer en lavacake. En dan die rode wijn. Ik heb uberhaupt al maanden geen wijn meer gehad en daarnaast denk ik dat ik in mijn leven nog nooit zo’n lekkere rode wijn heb gedronken. Ik blijf de komende maanden in Brisbane. Maar niet alleen voor het weer en de lekkere wijn.

Ik merk aan mezelf dat ik het lekker vind om even stil te staan. Niet om de dag je backpack inpakken en door. Even ergens alles uitpakken en een thuis creëren. Ik denk dat elke reiziger dat op den duur nodig heeft. Soms moet je even stil staan om te bedenken wat je allemaal al gezien hebt. Reflecteren over hoe het gaat en nadenken over waarom je reist en wat het je tot nu toe heeft gebracht. En natuurlijk waar je heen wilt.

En eindelijk begin ik ook dingen te missen. Voornamelijk familie en vrienden. Daarnaast mijn huisje op de camping, brokmoppen, een Jan van Haasteren puzzel, terrassen in Eindhoven, mijn anwb laarzen, Nicky’s pompoensoep, met je vrienden mee-lallen op ‘wie kan mij vertellen’ van Dré Hazes, Kolonisten van Katan, bitterballen en alle nieuwe baby’s van vriendinnen leren kennen. Miranda in een notendop!