Grappig hoe je, wanneer je in een nieuw land komt waar je niks over hebt opgezocht, je in het begin altijd een beetje op je hoede bent. Willen deze mensen mij afzetten? Is het wel veilig hier? Wanneer je dan op het vliegveld gegroet wordt door een hoop mensen in bloemenblouses die ‘bula’ (hallo) zeggen en een man met een gitaartje een bloem in je haar schuift, komt er spontaan een dikke glimlach op je gezicht. Als ik naar buiten stap komt de warme lucht me tegemoet en zie ik een prachtige zonsondergang. Volgens mij is Fiji zo slecht nog niet.
In het hostel in Nadi bestel ik een typisch Fiji visgerecht. Dat is dan ook het enige wat ik in die twintig uur over Fiji kom te weten. De vis is matig van smaak maar het gesprek met de vrouw die naast me zit des te leuker. Ze vertelt me dat ze, wanneer ze terug gaat naar Engeland, naar een ‘hoera, ik ga scheiden’ feest gaat. Wat een grandioos idee! Ik vraag me af waarom we alleen feesten geven vanuit traditie. Misschien moet ik ook maar eens een feestje geven als ik terug ben. Een ‘ik heb jullie gemist’- of een ‘leef je beste leven’ feest. Klinkt best goed al zeg ik het zelf.
Er zijn wat culturele dingen te doen in Nadi maar uiteindelijk slaap ik wat uit, neem ik een lang ontbijt, loop ik over het strand en lees ik wat in mijn boek. Soms zegt een eiland tegen je: geef je over aan het strandleven en doe maar gewoon lekker niks!
Een eiland om even lekker uit te rusten.
Moet ook kunnen na alle drukke dagen die je achter de rug hebt.
Ook dit hoort erbij.
Groetjes Ellie