Mijn reis naar Nepal, Australië, Japan en ….

Dinsdag 13 maart – Thorong Phedi – 4540m
Stap voor stap, heel langzaam, loop ik naar boven. Onderweg naar high camp. Mijn hart gaat flink tekeer en mijn adem is snel. Als voorbereiding voor de pass morgen lopen we vandaag 300 meter hoger dan waar we slapen. Zodat de kans op hoogteziekte morgen kleiner is en we vanavond enige kans op slapen hebben. Ik ben helemaal in mezelf gekeerd en totaal uitgeput. En dan hoor ik een geluid waar ik van schrik. Samen met de rest van de mensen die verdeeld op het pad lopen ga ik stil staan. Hoewel ik dit geluid al vaker heb gehoord tijdens de trek maakt het me altijd een beetje emotioneel. De helikopter raast op een korte afstand over ons heen en mindert vaart. Ik kijk naar boven en bedenk me dat de helikopter waarschijnlijk iemand op haalt op de pass. Thorong La pass; de grote overwinning van het Annapurna circuit in Nepal. We zijn op dit moment elf dagen onderweg en morgen gaat het gebeuren.

Terwijl we vanmiddag onze spullen klaar leggen en tas inpakken fantaseren we over wat we gaan doen, eten en drinken als we over de pass zijn. Een kleine pre-party in Muctinath met pizza, vervolgens de echte party als we een paar dagen later in JomSom zijn. We dromen over een fles bier (drie maanden geleden) onder de douche (5 dagen geleden) met happy hardcore muziek (aangezien Lisa niet weet wat happy hardcore is).

Hoewel ik het heerlijk vond om 2 weken offline te zijn zou ik graag aan mijn familie en vrienden willen laten weten dat het goed gaat. Er zijn onderweg wifi punten te vinden maar die werken nooit. Ook elektriciteit en een warme douche zijn zeldzaam. Die koude douches zijn we gewend in Nepal maar de laatste vijf dagen, wanneer het overdag onder vriespunt gaat, besluiten we niet te douchen. Kleding wassen lukt niet meer met deze temperaturen. Dat wil zeggen dat we de laatste week veelal dezelfde kleding dragen. Ook ’s nachts. De nachten worden kouder en dat betekend meer kleding. We hebben een slaapzak gehuurd en bij alle slaapplekken krijgen we een extra deken. De laatste nacht, wanneer het buiten -20 is slaap ik met al mijn kleding aan, sjaal om, muts op en probeer ik mijn warme adem in mijn slaapzak uit te ademen. Mijn telefoon en gopro in mijn slaapzak, anders zijn de batterijen leeg in de ochtend. Die nacht slaap ik nauwelijks. Misschien is het de spanning voor morgen, waarschijnlijk de hoogte waarop we slapen; 4540 meter.

Zaterdag 3 maart – Nadi Bazar – 820m
Na 5 uur in bussen vanuit Pokhara, naar Besi Sahar, naar Nadi Bazar beginnen we te wandelen. De start van ons Annapurna circuit. Een paar dagen geleden heb ik, in een hostel in Pokhara, Anne ontmoet. Na een gesprek over onze plannen besluiten we om samen aan dit avontuur te beginnen. Is veiliger en zeker zo gezellig. De dagen voor vertrek stellen we een paklijst samen, kopen we een warme broek, huren we een donsjas, wandelstokken en een slaapzak. Hoewel ik deze tocht al maanden aan het voorbereiden ben ga ik drie keer door mijn rugzak, om zeker te weten dat ik niets te veel en niets te weinig mee neem. De rest van mijn spullen laat ik in het hostel. Ik schat dat mijn rugzak rond de 8 kilo is exclusief 1 à 2 liter water.

De eerste dag beginnen we rustig met drie uur wandelen. We zoeken naar een goed wandeltempo en zorgen dat onze rugzak fijn zit tijdens het lopen. Tijdens de eerste avonden komen we wat mensen tegen en vormen we het groepje waarmee we uiteindelijk de hele tocht lopen; Lisa, Verena en Johannes uit Duitsland, hun gids Kamal, Anne en ik. We lopen elke dag samen en slapen op dezelfde plek. De avonden vullen we met het geweldige spel ‘exploding kittens’ of een kaartspel. We zingen liedjes, regelen een Nepalese man voor mij of verzinnen namen voor de mensen die we onderweg zien. We hebben dezelfde humor en helpen elkaar als iemand er even doorheen zit.

We lopen elke dag tussen de drie en acht uur. Het mooiste van deze tocht vind ik dat elke dag anders is. De ene dag lijkt het alsof we door het zwarte woud in Duitsland lopen, de volgende dag bevinden we ons op de prairie in Amerika, dan lopen we over een grijs maanlandschap en daarna weer tussen de enorme bergen van 8000 meter en hoger. Soms kan ik niet geloven dat alles om me heen echt is.

Woensdag 14 maart – Thorong La Pass – 5416 meter
En daar sta je dan, 5416m, on ’top of the world’. Eindelijk, na al die witte bochten en heuvels, de vlaggetjes in beeld. En het enige wat ik kan denken is “fuck die shit!”. Ik zit er even helemaal doorheen en heb de tranen in mijn ogen staan. Alle emoties van de afgelopen twee weken komen eruit. Ik heb het gehaald maar voel me totaal niet blij. Het begint flink te waaien en het is koud. Vlug wat foto’s en weer naar beneden. De 1700 meter naar beneden is glad en lang. Ik ben totaal op als we in Muktinath zijn. Een hete douche en we slapen 14 uur.

Wat was dat een zware dag. Tien uur gelopen. Nauwelijks pauze genomen. Ik heb die dag gelopen op twee eieren, toast, een snicker en een energiebar. Terwijl we de afgelopen dagen minimaal drie liter water per dag moesten drinken (vanwege de hoogte), lukt het me de dag van de pass niet eens om een halve liter te drinken. Deels omdat een waterfles dicht gevroren is. Een raar gevoel om je tenen en vingers niet meer te voelen vanwege de kou. Het was een zware dag maar niet te vergelijken met de rest van de tocht. Het duurt dan ook eventjes voordat ik me echt trots voel dat we het gehaald hebben.

Aangezien wandelen erg verslavend is, en ik geen zin heb om twaalf uur in een bus te zitten, vervolg ik mijn reis naar Poon Hill. In Tatopani spreek ik af met Verena, Johannes en Kamel, die de pass een dag later deden vanwege ziekte. We pakken een dag rust en gaan lekker in de hot springs zitten. Dit is genieten! De laatste paar dagen lopen we door een prachtige groene omgeving. Soms lijkt het zelfs meer jungle dan bos. De rododendron bomen staan prachtig in bloei en dat maakt het landschap sprookjesachtig. Dit krijg ik nooit mooi op een foto. En dat geld eigenlijk voor de hele tocht. Het geweld van de bergen. De kleine dorpjes waar we door wandelen. Wat een prachtige omgeving. Wat een prachtige tocht!

Tijdens mijn voorbereiding heb ik erg veel gehad aan de paklijsten die ik op internet heb kunnen vinden. Daarom wil ik de mijne ook graag delen. Dit is mijn paklijst voor het Annapurna ciruit in februari/ maart.

Backpack 55 liter
Regenhoes
Wandelschoenen
Regenjas
Dikke donsjas (gehuurd)
Slaapzak -10 graden (gehuurd)
Lakenzak
Wandelstokken (gehuurd)
Handschoenen/ muts/ sjaal
Gamachen
Dikke wandelbroek
2 Dunne wandelbroeken afritsbaar
Fleecevest
2 Shirts korte mouwen …
Shirt lange mouwen merinowol
3 Wandelsokken
6 Ondergoed
Sportbh en normale bh
Handdoek microvezel
Toilettas
Shampoo
Tandenpasta
Tandenborstel
Deodorant
Wasmiddel
Lippenbalsem
Zonnebrand
Toiletpapier
Wasdoekjes
Slippers
Medicijnen – diarreeremmers, ORS, hoogteziekte pillen
Zonnebril
Pet
Blarenpleisters
Tape
Hangslotje
Mes
Hoofdlampje
Telefoon/ GoPro met opladers
Crampons
Waterfles
Uv lamp of chloortabletten

Jaarlijks komen er meer dan 1.000.000 plastic waterflessen de berg af. Draag hier niet aan bij. Er zijn genoeg andere mogelijkheden voor schoon drinkwater.