Mijn reis naar Nepal, Australië, Japan en ….

“Is het in Nederland nu maandag of al dinsdag?” vraag ik aan een vriendin over de telefoon. “Miranda, het is woensdag.” Op de radio hoor ik dat het volgende week St. Patricksday is en ik denk bij mezelf; verdomme, we zitten alweer in maart.

“There is safety in numbers” is een zin die wel vier keer wordt gezegd in een documentaire over dinosaurussen die we nu al zes keer gezien hebben. Ik zit met Blake op de bank en elke keer als dit voorbij komt kijken we elkaar aan en beginnen we te lachen. Hoe houden moeders dit vol? Door het werken met kinderen ben ik erachter gekomen hoe het is om voor kinderen te zorgen. En krijg ik een beeld van wat het is om een ouder te zijn. Soms halen ze het bloed onder je nagels vandaan, en een andere keer krijg je zomaar uit het niets een knuffel. Het heerlijke gevoel als je kinderen veilig achter in je auto zitten. Terwijl de trein naar Melbourne wegrijdt, en ik voor de laatste keer naar ze zwaai, bedenk ik hoeveel ik van deze kinderen geleerd heb en hoeveel ik ze ga missen. Kinderen opvoeden is niet altijd makkelijk maar je krijgt er de meest prachtige momenten voor terug. De laatste drie weken van mijn werk woon ik weer in Wickliffe. Het gezin heeft een huis voor me geregeld waar ik nog even lekker kan genieten van de laatste weken. Als afscheid bouw ik in een van de kamers een escape room voor de kinderen. Aangezien ze daar nog nooit van gehoord hebben heeft het een uitleg nodig, maar het resultaat is heel leuk. Tijdens mijn laatste nacht in Wickliffe ga ik nog een keer laat in de avond naar buiten. Nog een keer naar de melkweg en al die duizenden andere sterren kijken. Ik merk dat het tijd is om verder te gaan met mijn reis, maar ik ga deze plek toch ook echt wel missen.

Na een jaar in Australië te hebben gewoond, gewerkt en gereisd heb ik er gemengde gevoelens bij. Ik denk dat de een cultuur pas echt kunt ervaren als je een langere tijd in een land bent of woont. Ik heb er enorm van genoten en had het niet willen missen maar Australië zal niet het land zijn waar terug zal komen. Ik merk bij mezelf op dat ik nu in elke zin die ik in het engels zeg zoiezo de woorden ‘mate’, ‘no worries’ en ‘fucking’ gebruik. Het is vreemd om te merken dat Australiërs zo Australië georiënteerd zijn. Weten niet en praten niet over wat er buiten de grenzen van hun land gebeurd. Als we samen aan tafel zitten te eten en we hebben het over een land kijken ze allemaal mij aan zodat ik kan vertellen waar dat ligt. “Waarom zou je naar het buitenland gaan als er in Australië zoveel te zien valt?” De meesten zijn nooit buiten Australië geweest en noemen het continent Oceanië; Australië. Niet wetend dat landen zoals Papua Nieuw Guinea daar ook bij horen. Waar wij geld inzamelen voor rampen die in de wereld gebeuren, en vluchtelingen binnen laten, hoor ik de kinderen zeggen: “je kunt het beste in Australië wonen, want in de rest van de wereld is oorlog”. Ik weet dat Nederland veel te vol is qua populatie, en toch ben ik er trots op dat wij mensen binnen laten die uit onveilige gebieden komen. Maar het voelt ook een beetje cru, wetende dat er hier zoveel plek is.

Australiërs zijn zo racistisch dat ze vaak niet eens doorhebben dat de uitspraken die ze doen racistisch zijn. Als de jongens tijdens het oogsten op de radio Nederlands communiceren roept er iemand die mee aan het luisteren is door de radio: “spreek Australisch of flikker op naar je eigen land”. Australië is trots op het feit dat er geen terrorisme in het land te vinden is. Houd de grenzen helemaal dicht voor alles wat maar een beetje een bedreiging is. Australiërs zijn trots op hun volk en geschiedenis waarin ze het feit dat de Aboriginals de eerste mensen op aarde waren soms even vergeten.

Auto rijden in dit grote land geeft een enorm gevoel van vrijheid. Wat countrymuziek door de radio en je vergeet de tijd. In de vier maanden dat ik hier heb gewoond ben ik misschien vijf keer in het donker de weg op gegaan. Niemand neemt het risico om zijn auto in elkaar te rijden door een kangaroe. Die avonden thuis geven, net als wonen in een afgelegen dorpje, veel rust. En doet je bedenken dat wij een behoorlijk gehaast leven leiden in Nederland. Als ik zou investeren in een land zou ik zeker voor Australië kiezen. Zet hier wat slimme mensen neer, regel dingen zoals afvalverwerking en ik denk dat Australië een groot en rijk land zal zijn. Ergens kan ik het ook wel waarderen dat ze zich nergens mee bemoeien. Als er iets gebeurd in de wereld spelen Amerika, Europa, Rusland en China daarop in. En Australië denkt: jullie zien maar wat jullie doen!