Mijn reis naar Nepal, Australië, Japan en ….

De weg naar Chitwan is lang en hobbelig. Op de helft van de route ligt asvalt en op de andere helft rijden we over zand en stenen. En dan schut de bus flink heen en weer.We rijden door valeien en langs dorpjes. Het mooie is dat het overal erg groen is. Het minder mooie is dat er overal afval langs de weg ligt. Onderweg eet ik mandarijnen met mijn Chinese buurman. We luisteren naar de muziek op zijn telefoon. Muziek die vertaald is naar Chinees. Hij zingt in het Chinees en ik in het Engels en soms lachen we om elkaars uitspraken. Ik deel snoepjes uit aan de kinderen. En zo maak ik vrienden in een bus met verder alleen Aziaten.

Aangezien ze de naam Miranda van Mensvoort erg moeilijk vinden om te schrijven en uit te spreken, doe ik de boeking van de bungalow onder de naam Mirinda Van. “Mirinda zoals het drankje en Van zoals een busje?” Ja, knik ik.

Mijn aankomst in Chitwan is tegen de avond. Ik ruik barbecue, olifantenpoep en sisha. Ik voel muggen, een warme avondlucht, en mijn nieuwe wandelschoenen. Ik hoor de geluiden van vogels, rammelende fietsen en Bob Marley. Zodra ik ingecheckt heb in mijn bungalow loop ik, samen met een paar olifanten die naast mijn bungalow staan, het dorp in. Je kunt je indenken hoe groot mijn glimlach was.