Zand in mijn haren en tussen mijn tenen

Bericht van

Als ik met mijn hand door mijn golvende haren ga voel beginnende dreadlocks. Mijn huid is bruin en plakkerig van alle zonnebrand. Tussen mijn tenen zit al dagen zand. Prachtig witgeel zand waar alle stranden van de Great Ocean Road uit bestaan. Vier dagen geleden heb ik een matras, zaklamp, campingstoeltje, bikini en twee flessen rode wijn achter in de auto gegooid en ben ik in de avond drie uur naar Turquay gereden. Ik heb een week vakantie en die ga ik gebruiken om de Great Ocean Road te rijden.

Lees verder “Zand in mijn haren en tussen mijn tenen” →

Een uit de hand gelopen ossenfeest

Bericht van

“Are you single, Miranda?” Jazeker. En meteen beginnen er een hoop hoofden te glimlachen. Deze reactie heb ik wel eens vaker bij iemand maar op een avond voor families op de basisschool van de kinderen is het toch wat vreemd, merk ik op. Wat ik nog niet weet, maar al deze lachende gezichten wel, is waar de vraag van het twintig jarige meisje langs me naar leid. Mooi, zegt ze, dan neem ik je zaterdag mee naar een feest. En iedereen barst in lachen uit. “Oke”, zeg ik zonder te weten waar ik net ja tegen heb gezegd.

Lees verder “Een uit de hand gelopen ossenfeest” →

Ode aan de lange afstandsvriendschap

Bericht van

Door Nicky van der Palen

“Jij zult Miranda wel heel erg gaan missen hè?!” We staan in een grote tent tussen duizenden lallende, feesten, springende, blauwe mensen massa. Voor het eerst in zeven jaar was er geen wonder gebeurt en moest ik toch echt die avond de bob zijn. Misschien door het gebrek aan alcohol of door het emotionele liedje op de achtergrond. Daar tijdens het slotconcert kwam ineens kei hard het besef binnen dat jij heel snel aan jouw wereldreis zou gaan beginnen. Het besef van wat die wereldreis precies voor consequenties voor mij zou hebben kon ik toen nog niet overzien, maar ik wist wel dat ik je enorm zou gaan missen. En toen daar in een volle tent kwamen de eerste tranen, vervolgens sloeg je een arm om me heen en zei; “ik ben maar één slotconcert weg”.

Lees verder “Ode aan de lange afstandsvriendschap” →

We zien wel waar de avond eindigt

Bericht van

Via de facebookgroep ‘Dutchies in Australia’ lees ik een oproep voor een baan als au pair in de omgeving van Melbourne. Ik woon inmiddels een half jaar in Brisbane en ik ben het stadsleven behoorlijk beu. De huidige au pair vertelt over de boerderij, de drie kinderen en het leven op het platteland. Dat lijkt me nu echt helemaal geweldig! Een echte “Ozzie Outback Experience”. Ik stuur een e-mail waarin ik vertel over het vrijwilligerswerk wat ik heb gedaan met kinderen, mijn ehbo ervaring en dat ik verlang naar het leven op het platteland. Een paar dagen later belt ze me op en twee weken later zit ik in het vliegtuig van Byron Bay naar Melbourne.

Lees verder “We zien wel waar de avond eindigt” →