Vanaf het moment dat ik in het vliegtuig stap, terug naar Manilla, kom ik in een rollercoaster terrecht. De slaaploze nacht in de stad waar ik me toch al niet op mijn gemak voelde. De vlucht naar Singapore waar ik zes uur rond loop in een stad waar ik zeker langer had willen blijven. De dertien urige nachtvlucht naar Berlijn en daar het emotionele weerzien met Nicky.
Lees verder “Rollercoaster terug naar Nederland”
Na mijn laatste nacht in Japan stap ik in het vliegtuig naar Manilla in de Filipijnen. Ik heb zin in een nieuw avontuur maar voel ook dat ik moe ben. De twee Filipijnse meiden die langs me zitten beginnen tegen me te praten en zijn onder de indruk van de landen die ik tot nu toe heb afgestreept. Terwijl ze naar mijn huid kijken, die nog redelijk bruin is van Australië, zeggen in koor: “het is goed dat je nu naar de Filipijnen gaat, want je bent nog zo wit!”
Lees verder “Een kunstwerk dat ik nooit zal vergeten”
Knipperende lampjes, geluiden van speelautomaten en muziekanten op de straat, auto’s met platte neuzen, hondjes met aparte kapsels, een meisje met een konijnenmuts op haar hoofd waarvan de oren bewegen, een taal die ik zelden gehoord heb, mensen die netjes in de rij gaan staan voor de metro, vreemde geuren. Mijn eerste uren in Tokyo zijn een beetje overweldigend. Toen ik een hostel zocht in Tokyo ging ik voor goedkoop en dicht bij een groot treinstation. Nu blijkt dat ik midden in Shinjuku zit, het bruisende uitgaansgedeelte van Tokyo.
Lees verder “Porseleinen pop”
Na Osaka neem ik de bus naar Hiroshima. Terwijl ik in de bus zit zoek ik in mijn e-mails naar de inchecktijd; dit kan tot half negen in de avond. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het al half elf is. Oeps!