Tag: #bus

Een kunstwerk dat ik nooit zal vergeten

Bericht van

Na mijn laatste nacht in Japan stap ik in het vliegtuig naar Manilla in de Filipijnen. Ik heb zin in een nieuw avontuur maar voel ook dat ik moe ben. De twee Filipijnse meiden die langs me zitten beginnen tegen me te praten en zijn onder de indruk van de landen die ik tot nu toe heb afgestreept. Terwijl ze naar mijn huid kijken, die nog redelijk bruin is van Australië, zeggen in koor: “het is goed dat je nu naar de Filipijnen gaat, want je bent nog zo wit!”

Lees verder “Een kunstwerk dat ik nooit zal vergeten” →

Op stap met de zonnebloem

Bericht van

En dan ga je reizen in Australië. De route ligt klaar. De bus stopt precies op de goede plekken. Alle tours zijn geboekt en alles is perfect geregeld. Alsof ik met een groepsreis van de zonnebloem op pad ben.

Als ik in de bus zit vertellen ze me dat ik het geluidje van mijn telefoon uit moet zetten. Het contrast met Nepal had niet groter kunnen zijn. Ik merk dat ik aardig allergisch ben voor al deze regeltjes. Zodra de bus in beweging komt komt de rebelse vrouw in me naar boven, klik ik mijn riem weer los en leg ik mijn benen over de hoofdsteun van de lege zitting voor me.

Lees verder “Op stap met de zonnebloem” →

Blub blub

Bericht van

De landing wordt ingezet en ik kijk via mijn vliegtuigraam naar beneden. Ik zie een groene oase met heuvels en kleine stranden die uitkomen in de zee; Australië.

De afgelopen nachten heb ik steeds een paar uur in een vliegtuig geslapen en ik merk dat ik helemaal kapot ben. Een shuttlebus brengt me naar het hostel in Cairns. Daar krijg ik een bed en vragen ze me om vooraf te betalen via creditcard. Door de moeheid druk ik drie keer de verkeerde pincode in en blokkeer ik mijn creditcard. In mijn hoofd denk ik: jammer dan, regelen we morgen wel weer, geef me een bed!

Lees verder “Blub blub” →

Fuck die shit!

Bericht van

Dinsdag 13 maart – Thorong Phedi – 4540m
Stap voor stap, heel langzaam, loop ik naar boven. Onderweg naar high camp. Mijn hart gaat flink tekeer en mijn adem is snel. Als voorbereiding voor de pass morgen lopen we vandaag 300 meter hoger dan waar we slapen. Zodat de kans op hoogteziekte morgen kleiner is en we vanavond enige kans op slapen hebben. Ik ben helemaal in mezelf gekeerd en totaal uitgeput. En dan hoor ik een geluid waar ik van schrik.

Lees verder “Fuck die shit!” →