Zolang we maar geen vitrage voor de ramen hangen
Het is half twaalf in de avond en ik sta lichtelijk gestrest voor een deur van een guesthouse in Hiroshima, Japan. “Waarom denk ik nooit verder na dan de komende uren?” Ik ben veel te laat met inchecken, heb geen internet en ik sta voor een dichte deur. Terwijl ik nadenk over de opties buiten slapen of terug naar de stad zie ik dat er achter één raam nog licht brand. Ik klop op het raam en hoop dat die persoon nog wakker is. En dan gaat de deur open.
Lees verder “Zolang we maar geen vitrage voor de ramen hangen”
