Ode aan de lange afstandsvriendschap
Door Nicky van der Palen
“Jij zult Miranda wel heel erg gaan missen hè?!” We staan in een grote tent tussen duizenden lallende, feesten, springende, blauwe mensen massa. Voor het eerst in zeven jaar was er geen wonder gebeurt en moest ik toch echt die avond de bob zijn. Misschien door het gebrek aan alcohol of door het emotionele liedje op de achtergrond. Daar tijdens het slotconcert kwam ineens kei hard het besef binnen dat jij heel snel aan jouw wereldreis zou gaan beginnen. Het besef van wat die wereldreis precies voor consequenties voor mij zou hebben kon ik toen nog niet overzien, maar ik wist wel dat ik je enorm zou gaan missen. En toen daar in een volle tent kwamen de eerste tranen, vervolgens sloeg je een arm om me heen en zei; “ik ben maar één slotconcert weg”.
