Puzzelen, slapen, de was doen, naar de regen staren, mijn internationale rijbewijs ophalen, nog meer puzzelen, de was opvouwen, Japans leren praten, een fleecevest kopen, nog een beetje puzzelen. Ik zit al een aantal dagen in een hostel in Auckland en morgen is Tino ook in Nieuw Zeeland en kunnen we eindelijk aan ons grote avontuur beginnen. Zoals Tino het zelf zou zeggen: “duuuuuurt lang”!
Lees verder “Maar dan kom je toch gewoon hier heen?”
Hoe spannend ik het vroeger vond om mijn vliegticket naar bijvoorbeeld Amerika te boeken, hoe makkelijk ik nu op ‘betalen’ druk. Op 28 maart vlieg ik van Sydney naar Auckland in Nieuw Zeeland. De laatste maand van Australië is aangebroken. Op naar het derde en laatste deel van mijn reis.
Lees verder “Wie weet wat er allemaal kan gebeuren”
Gooi een hoop hippies, wat volkswagen busjes, wat marihuana en een hoop backpackers met dreadlocks in een dorp aan het strand en je hebt alle ingrediënten voor Byron Bay. Het duurt een halve dag om van stad modus naar relax modus te gaan. Maar zodra je je over geeft, gaat die bh uit, trek je wat wijde kleren aan en dans je mee op de flow die in Byron hangt.
Lees verder “Filosoferen onder het genot van brownies”
En dan ga je reizen in Australië. De route ligt klaar. De bus stopt precies op de goede plekken. Alle tours zijn geboekt en alles is perfect geregeld. Alsof ik met een groepsreis van de zonnebloem op pad ben.
Als ik in de bus zit vertellen ze me dat ik het geluidje van mijn telefoon uit moet zetten. Het contrast met Nepal had niet groter kunnen zijn. Ik merk dat ik aardig allergisch ben voor al deze regeltjes. Zodra de bus in beweging komt komt de rebelse vrouw in me naar boven, klik ik mijn riem weer los en leg ik mijn benen over de hoofdsteun van de lege zitting voor me.
Lees verder “Op stap met de zonnebloem”
De landing wordt ingezet en ik kijk via mijn vliegtuigraam naar beneden. Ik zie een groene oase met heuvels en kleine stranden die uitkomen in de zee; Australië.
De afgelopen nachten heb ik steeds een paar uur in een vliegtuig geslapen en ik merk dat ik helemaal kapot ben. Een shuttlebus brengt me naar het hostel in Cairns. Daar krijg ik een bed en vragen ze me om vooraf te betalen via creditcard. Door de moeheid druk ik drie keer de verkeerde pincode in en blokkeer ik mijn creditcard. In mijn hoofd denk ik: jammer dan, regelen we morgen wel weer, geef me een bed!
Lees verder “Blub blub”
